sábado, 19 de octubre de 2013

Victoria Station


6 comentarios:

  1. A mí se me está poniendo también una mirada de viejo llena de espanto y asombro.

    Magnífica foto, Josep

    ResponderEliminar
  2. Pues a mí creo que se me está poniendo un asombro viejo y espantoso en la mirada (puede tratarse de una combinación precisa de astigmatismo, miopía y Dolores de Cospedal).

    Gràcias, Nán y recuerdos de esta casi no luz que ahora viene.

    ResponderEliminar
  3. Parlant de dolores de cospedal, vaig a pendre un anti-inflamatori o potser un anti-depressiu.
    L'expressió de l'home és ben eloqüent, ves a saber perquè.
    Ben trobada i captada.

    ResponderEliminar
  4. L'expressió de la cara d'aquest home semblava a mig camí de la solitud i la perplexitat. Si més no, no et deixava indiferent.

    Una abraçada, Moncat.

    ResponderEliminar
  5. Ver estos encuadres atrevidos y pensar en Frank Horvat es prácticamente lo mismo. Ese mismo rapto de la expresión puntual de un rostro, esa pulcritud en trasladar el instante. Da gusto ver lo que miras.

    ResponderEliminar
  6. Mi querido amigo, tú sabes que yo se que tú sabes recorrer una fotografía como catador en bodega añeja, por lo que siempre aprecio y presto muchísima atención a tus comentarios. Todo este barroquismo de montaña es para decirte gracias y un petó + abraçada per tots vosaltres.

    ResponderEliminar