sábado, 25 de enero de 2014

Retrat -1-


11 comentarios:

  1. Son d'aquestes fotos que l'emotivitat de l'imatge supera qualsevol dissertació tècnica.

    ResponderEliminar
  2. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  3. Hay una sonrisa que viene de afuera y otra que sale de dentro. Y una más: la que brota del contacto, del apretón, la sonrisa por fricción. Esta es de entre todas la que prefiero.

    Un abrazo. Y una sonrisa en consecuencia.

    ResponderEliminar
  4. Aquests somriures ho diuen tot, fins i tot allò pel que no hi ha paraules. Una preciositat.

    ResponderEliminar
  5. L'emotivitat i una proximitat sense filtres, una proximitat a on les emocions son un xic més diàfanes; en alguns llocs hi han més persones que son així.

    Una abraçada, Moncat.

    ResponderEliminar
  6. La alegría de vivir, un regalo que a veces te ofrecen y cuyo valor es incalculable. La alegría de esos niños no parecía tener arista alguna.

    Gracias y un beso, Aquí me quedaré...

    ResponderEliminar
  7. Esa sonrisa que reconoce, esa sonrisa que nace de un saber del otro, ese juego al que ninguna distancia social entorpece, esa es también la que más me gusta a mi. Tal vez sea la alegría más parecida a la alegría que pueda darse.

    Un abrazo alegre y grande, Xuan.

    ResponderEliminar
  8. Com a mare d'uns somriues precisos i preciosos, saps perfectament de qué estem parlant.

    Petons molts.

    ResponderEliminar
  9. Preciosa, franca, incondicional sonrisa. El canto a la alegría de estar vivo. Nada menos. Nada más.

    Un saludo.

    ResponderEliminar
  10. Ese canto, sin apenas filtros que lo distorsionasen, se escuchaba perfectamente alrededor de esos niños. A la alegría de estar vivo añado la alegría de tu visita.

    Un saludo, Albada2

    ResponderEliminar