sábado, 25 de abril de 2015

Exposició compartida amb el Joan Pascual; un orgull i un plaer.


9 comentarios:

  1. Felicitats, Josep.
    Ben segur que la teva pròpia mirada, de les mirades dels teus fotografiats no deixaran a ningú fred.

    ResponderEliminar
  2. Moltes gràcies, Ramón. Aquesta exposició ha estat una experiència molt emotiva per raons que, un dia amb més calma, ja t'explicaré. Una forta abraçada.

    ResponderEliminar
  3. Si pudiera, sin duda iría a visitarla.
    Suerte.

    ResponderEliminar
  4. Si algún día subes por estas pendientes en las que transcurro (Andorra), házmelo saber, Dyhego.
    Muchísimas gracias.

    ResponderEliminar
  5. Si existieran los transmisores de partículas de ida y vuelta, sin duda usaría uno para cambiar la posición de mi cuerpo en el espacio y ver la exposición. (Después, dos vinos montañeses y regresar a casa a tiempo de dormir en mi cama.

    ¡Enhorabuena, maestro!

    ResponderEliminar
  6. Mi querido amigo,

    Veo que no me me vas a dejar otra opción que traerme tu cama a estas montañas (en lo referente al tema de los transmisores, me informaré ya que se rumorea que hay un proyecto, financiado por la Asociación de Bancos Andorranos, que, según parece, no son los cuerpos los que cambia de posición sino los modestos capitales de algunos delincuentes internacionales).

    Tontadas -las mías- a parte, no puedes imaginarte cuánto me gustaría compartir contigo vinos, paseos, palabras, silencios e imágenes.

    Muchas gracias, Nán, y un abrazo de abrazos.

    ResponderEliminar
  7. Me alegro. Espero fuera un éxito porque tus fotos son extraordinarias.
    Abrazo

    ResponderEliminar
  8. Me alegro. Espero fuera un éxito porque tus fotos son extraordinarias.
    Abrazo

    ResponderEliminar
  9. La exposición ha sido muy emotiva (un día, con un poco más de tiempo, te explicaré como nació la idea de hacerla conjuntamente con Joan Pascual, un excelente fotógrafo que desgraciadamente falleció hace un par de años) y creo que a la gente le ha gustado. Nada más se puede pedir.
    Muchas gracias, Isabel, y un abrazo con beso.

    ResponderEliminar